നീലാംബുജങ്ങൾ വിടർന്നു
നീലാരവിന്ദായദാക്ഷിയെ തേടി
നീലാംബുജങ്ങൾ വിടർന്നു
നിറമാല വാനിൽ തെളിഞ്ഞു
നീരദവേണിയാം ദേവിയെ തേടി
നിറമാല വാനിൽ തെളിഞ്ഞു

ആരാമദേവതേ നീ കണ്ടതുണ്ടോ
ആ ഗാനകല്ലോലിനിയെ
ഓരോ കിനാവിലും അനുരാഗഗീതങ്ങൾ
പാടി മറയും പ്രവാഹിനിയെ
സ്വപ്‌നം ചിലപ്പോൾ ഫലിക്കുമല്ലോ
അന്നെൻ ചിത്രത്തിൻ ജീവൻ തുടിക്കുമല്ലോ

(നീലാംബുജങ്ങൾ)

ആലോലംകാറ്റേ നീ പുൽകിയതുണ്ടോ
ആ സ്വർഗ്ഗവൃന്ദാവനിയെ
ഓരോ ഋതുവിലും അഭിലാഷപുഷ്‌പങ്ങൾ
തൂവി മറയും നിരാമയിയെ
സ്വപ്‌നം ചിലപ്പോൾ ഫലിക്കുമല്ലോ
അന്നെൻ ചിത്രത്തിൻ ജീവൻ തുടിക്കുമല്ലോ

മധുമഞ്ജരി ഞാൻ ജീവനിൽ പൂവിടും
സുരസംഗീതം മാദകം മോഹിതം
ലഹരിയിൽ നിറയുമീ തരളഭാവങ്ങളായ്
അലിയുകെൻ തനുവിലെ പുളകബിന്ദുക്കളിൽ

(മധു...)

സ്വർഗ്ഗത്തിലേറാം സ്വപ്‌നം കാണാൻ മാത്രം
സ്വയം മറക്കാം തമ്മിൽത്തമ്മിൽ ചേരാം
താളം വിളിക്കുമീ തീരങ്ങളിൽ...
മേളം ലാളിക്കുമീ ‍നിറങ്ങളിൽ...

(മധു...)

ആലോലമാടാം എന്നും നമ്മിൽ മോഹം
ആവേശമാകാം കണ്ണിൽ ചുണ്ടിൽ‍ ദാഹം
പ്രേമം പൂക്കുന്നൊരീ മൗനങ്ങളിൽ...
കാമം കളിയാടിടും നിമിഷങ്ങളിൽ...

(മധു...)

കണ്ണുകളിൽ പൂ വിരിയും കവിതപോലെ നിന്നു
എന്റെ പൊൻ‌കിനാവേ നീ മണിത്തംബുരു മീട്ടി
നാകലോക ലീലകളിൽ ഞാനും നീയുമൊന്നായ്
യാമിനി നീ... പൗർണ്ണമി ഞാൻ...

(കണ്ണുകളിൽ...)

നാണം നിൻ മൃദുമേനിപ്പൂവിൻ ദലങ്ങളിൽ
താളം... സുരഭാവം... (നാണം നിൻ)
കണ്ടു നിൽക്കാൻ നിൻ കാതരമിഴിമലരുകളെ
സ്വന്തമാക്കാൻ എന്നിലുണരുന്നൂ ആത്മദാഹം
യാമിനി നീ... പൗർണ്ണമി ഞാൻ...

(കണ്ണുകളിൽ...)

രാഗം മാനസമന്ദിരത്തിനണിയറയിൽ
മൂകം... തിരനോട്ടം... (രാഗം മാനസ)
കതിരണിയാൻ കതിരൊളിതൻ മലരുകളിൽ‍
നിറമണിയാൻ കൊതികൊള്ളും മാനസം
ഭാമിനി ഞാൻ... ഭാവന നീ...

മോഹം കൊണ്ടു ഞാൻ
ദൂരെയേതോ ഈണം പൂത്ത നാൾ
മധു തേടിപ്പോയി (മോഹം...)
നീളേ താഴേ തളിരാർന്നു പൂവനങ്ങൾ

(മോഹം...)

കണ്ണിൽ കത്തും ദാഹം ഭാവജാലം പീലി നീർത്തി
വർണ്ണങ്ങളാൽ മേലെ കതിർമാല കൈകൾ നീട്ടി
സ്വർണ്ണത്തേരേറി ഞാൻ തങ്കത്തിങ്കൾ‌പോലെ
ദൂരെ ആകാശ നക്ഷത്രപ്പൂക്കൾതൻ തേരോട്ടം

(മോഹം...)

മണ്ണിൽ പൂക്കും മേളം രാഗഭാവം താലമേന്തി
തുമ്പികളായ് പാറി മണം തേടി ഊയലാടി
നറും പുഞ്ചിരിപ്പൂവായ് സ്വപ്‌നക്കഞ്ചുകം ചാർത്തി
ആരും കാണാതെ നിന്നപ്പോൾ സംഗമസായൂജ്യം

(മോഹം...)

മണ്ണിനെ ചുംബിക്കുന്നൂ മഹാത്മാവ്

മണ്ണിനെ
ചുംബിക്കുന്നൂ

ആരിവൻ ആരിവൻ ആരെന്നു നോക്കുന്നു

താരകൾ വാനും
മാനവരും

ഈ മണ്ണിനെ ചുംബിക്കുന്നൂ മഹാത്മാവ്

മണ്ണിനെ
ചുംബിക്കുന്നൂ

ആരിവൻ ആരിവൻ ആരെന്നു നോക്കുന്നു

താരകൾ വാനും
മാനവരും

ഈ മണ്ണിനെ ചുംബിക്കുന്നൂ

മണ്ണിനെ ചുംബിക്കും നേരമവൻ‌റെ

കണ്ണുനിറയുന്നൂ അവൻ‌റെ കണ്ണുനിറയുന്നൂ

വിണ്ണിൽ നിന്നെത്തും
വെളിച്ചത്തിൻ തൂവാല

കണ്ണു തുടയ്ക്കുന്നൂ‍ അവൻ‌റെ കണ്ണു
തുടയ്ക്കുന്നൂ

മണ്ണിനെ ചുംബിക്കുന്നൂ

പള്ളിമഞ്ചലേറിവന്ന പൗ‍ർണ്ണമാസീ, ഈ

പത്മതീർത്ഥക്കരയിലിത്തിരി വിശ്രമിയ്‌ക്കൂ
എന്റെ മോഹച്ചില്ലകളിൽ
പറന്നിറങ്ങൂ
എന്നിലെ എന്നിലിനി
പടർന്നിറങ്ങൂ

(പള്ളിമഞ്ചൽ)

തളിർത്തും കിളിർത്തും തുടങ്ങും
നെഞ്ചങ്ങളിൽ
എനിയ്‌ക്കും നിനക്കും മുളയ്‌ക്കും നാണം
ഒരു സ്വപ്‌ന
കേളീ‍നളിനത്തിലൊന്നായ്
ഉണരാം പുണരാം അണിയാം

(പള്ളിമഞ്ചൽ)

തരിച്ചും തുടിച്ചും ജ്വലിയ്‌ക്കും
ഉള്ളങ്ങളിൽ
നിറഞ്ഞും പതഞ്ഞും തുളുമ്പും രാഗം
ചിറകുള്ള രാവിൻ
പുളിനത്തിലൊന്നായ്
തഴുകാം ഒഴുകാം അണിയാം

(പള്ളിമഞ്ചൽ)

വന്ദനം! മുനിനന്ദനാ
സാന്ദ്രചന്ദന
ശീതളവനികകൾ
സാമമന്ത്രം ചൊല്ലിയുണർത്തിയ
നന്ദനാ...
മുനിനന്ദനാ...

തേടുവതേതൊരു ദേവപദം...
തേടുവതേതൊരു ബ്രഹ്മപദം
(തേടുവത്)
ആരെയോർത്തിനിയും തപസ്സു ചെയ്‌വൂ, എന്റെ
ആത്മാവിൻ മിടിപ്പു നീ
അറിഞ്ഞതല്ലേ...

(തേടുവതേതൊരു...)

ആരതിയുഴിഞ്ഞു ഞാൻ ആനയിച്ചൂ, എന്റെ

ആശ്രമാങ്കണത്തിലേക്കായ് ക്ഷണിച്ചു
ആരോരുമറിയാതെ ആ തിരുസന്നിധിയിൽ

ആനന്ദലാസ്യമാടി നിന്നൂ...
ആകെത്തളർന്നു ഞാനെന്നെ മറന്നൂ
ആ മാറിൽ
തലചായ്ച്ചു വീണു...

(തേടുവതേതൊരു...)

മായാനഗരം ചായം പൂശിയ മണ്മയൂരങ്ങൾ
മാനം കാണാത്ത
മഴവില്ലുകളാണിവർക്ക്
മധുരങ്ങൾ, ഇവർക്ക്
ജീവിതമധുരങ്ങൾ

പൊന്നുകൾ പൂക്കും ചുണ്ടുകളാൽ
ശുഭപന്തുവരാളികൾ
മൂളി
നന്മകൾ യാഗത്തീയിലെരിഞ്ഞു
തിന്മകൾ
ഇണചേരുന്നൂ

നാവുകളില്ലാ നോവുകളാൽ
വെയിൽനാളം
തീയെരിയിപ്പൂ
ശാപശിലകളിൽ ഉദയാസ്തമയം
ശിശിരം സ്വപ്‌നം കാണും

മനസ്സേ.......
മനസ്സേ നിൻറെ മണിനൂപുരങ്ങൾ ഇന്നെന്തേ മാറ്റി വച്ചൂ
മനസ്സേ നിൻറെ മണിനൂപുരങ്ങൾ ഇന്നെന്തേ മാറ്റി വച്ചൂ
നർത്തനം ചെയ്തു തളർന്നിട്ടോ നാണം കൊണ്ടു തരിച്ചിട്ടോ
മനസ്സേ നിൻറെ മണിനൂപുരങ്ങൾ ഇന്നെന്തേ മാറ്റി വച്ചൂ

മാനത്തു മഴവില്ലു കണ്ടാൽ കന്നിവെയിലത്തു ഹിമബിന്ദു കണ്ടാൽ
മാനത്തു മഴവില്ലു കണ്ടാൽ കന്നിവെയിലത്തു ഹിമബിന്ദു കണ്ടാൽ
പൂങ്കാറ്റിലാടുന്ന പൂവല്ലി കണ്ടാൽ കോരിത്തരിക്കും മനസ്സേ
ഒരു ദിവ്യമോഹത്തിൻ തേനുമായ് വന്നിട്ടും എന്തേ

മനസ്സേ നിൻറെ മണിനൂപുരങ്ങൾ ഇന്നെന്തേ മാറ്റി വച്ചൂ

ശീവേലി മുടങ്ങി ശ്രീദേവി മടങ്ങി
പൂവിളി അടങ്ങി പോർവിളി
തുടങ്ങി
അസ്‌തമനസൂര്യന്റെ പൊൻതിടമ്പ്
മാനം മസ്തകം
കുലുക്കിത്തള്ളിത്താഴെയിട്ടു

(ശീവേലി)

കഴിഞ്ഞതു മുഴുവനും കുഴിച്ചു
മൂടാൻ വെറും
കുഴിമാടപ്പറമ്പല്ല നരഹൃദയം (കഴിഞ്ഞതു)
ചിതയിൽ കരിച്ചാലും
ചിറകടിച്ചുയരുന്നു
ചിരകാല സുന്ദര
മനുഷ്യബന്ധം...

(ശീവേലി)

അകലുംതോറും ദൂരം കുറയുന്നൂ
തമ്മിൽ
അഴിക്കുംതോറും കെട്ടു മുറുകുന്നൂ (അകലും)
വിരഹവും വേർപാടും
കണ്ണീരും കണ്ണികളെ
ഉരുക്കുന്നു വിളക്കുന്നു ചേർക്കുന്നു...

(ശീവേലി)