ലളിതസംഗീതം

ശരറാന്തൽ‌വെളിച്ചത്തിൽ ശയനമുറിയൽ ഞാൻ ശാകുന്തളം വായിച്ചിരുന്നു
ശരറാന്തൽ‌വെളിച്ചത്തിൽ ശയനമുറിയൽ ഞാൻ ശാകുന്തളം വായിച്ചിരുന്നു
ശാലീനയായ തപോവനകന്യയായ് ശാരദേ നീ വന്നുനിന്നൂ മനസ്സിൽ,
ശാരദേ നീ വന്നുനിന്നൂ
ശരറാന്തൽ‌വെളിച്ചത്തിൽ ശയനമുറിയൽ ഞാൻ ശാകുന്തളം വായിച്ചിരുന്നു

പൂങ്കുയിൽ പാടിയിരുന്നു , മുല്ലപ്പൂവുകൾ കണ്ണുതുറന്നു
വെണ്മുകിൽ തേരിലിരുന്നു , വന്നു സ്വര്ഗ്ഗീയ ലാവണ്യ സാരം
പൂങ്കുയിൽ പാടിയിരുന്നു
സ്വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നവൾ വന്നു, സ്വർണ്ണ നൂലിന്മേൽ ഊര്ന്നവൾ വന്നു
വാസന്ത മന്ത്രങ്ങൾ മൂളി , അവൾ തഞ്ചത്തിൽ നിന്നു കുണുങ്ങി ..
പൂങ്കുയിൽ പാടിയിരുന്നു

തരിവള പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു , നീലകണ്ണുകൾ കാവ്യം രചിച്ചു
കനക ചിലങ്ക കിലുക്കീ , അവൾ പൂക്കളുമായീ , നൃത്തം ചെയ്തു ..
പൂങ്കുയിൽ പാടിയിരുന്നു

ഈ മലരവാടിയെ  നോക്കി,അവൾ പാടാതെ നിന്നു കരഞ്ഞു
ഈ മലർവാടിയിൽ മാത്രം, നിന്റെ നീൾമിഴി എന്തേ നനഞ്ഞു?
നിന്റെ നീൾമിഴി എന്തേ നനഞ്ഞു?

തട്ടിക്കോ തട്ടിക്കോ തട്ടിക്കോ തട്ടിക്കോ
തട്ടിക്കോ തട്ടിക്കോ തട്ടിക്കോ തട്ടിക്കോ

ഫുട്ബോൾ ഫുട്ബോൾ കിക്കോഫ് കിക്കോഫ്
ഫുട്ബോൾ ഫുട്ബോൾ കിക്കോഫ് കിക്കോഫ്

കാളിന്ദീ നദിയിലെ കുഞ്ഞോളങ്ങൾ

കളഗീതം പാടിയൊഴുകി

മലരിന്റെ പ്രണയം കാറ്റിലലിഞ്ഞപ്പോൾ

വിരഹം താനെയുണർന്നു, വനിയിൽ

വിരഹം താനെയുണർന്നു

പാലൊളി വഴിയും നിലാവിൽ, തളിർ

ശാഖികൾ മധുരമായ് ഉണരുമ്പോൾ

ആരോ കണ്ണീരു വാർക്കുന്നു, വന-

ലീലാമാധവമോർക്കുന്നു

ദ്വാരകതന്നിലെ ഹേമവനങ്ങളിൽ

മാധവമുരളിക നിറയുന്നു

ശ്യാമവിരഹിയായ് കേഴുന്നു, കുയിൽ

നാദം മുരളികയാകുമ്പോൾ

സ്മൃതിതൻ ചിറകിലേറി ഞാനെൻ ശ്യാമഗ്രാമഭൂവിൽ അണയുന്നു
സ്മൃതിതൻ ചിറകിലേറി ഞാനെൻ ശ്യാമഗ്രാമഭൂവിൽ അണയുന്നു
അരയാലും കുളവും ഈ കല്പടവും പുനഃർജന്മമെനിക്കേകുന്നു
ഞാനെന്റെ ബാല്യത്തിൻ തീരത്ത് നിൽക്കുന്നു
സ്മൃതിതൻ ചിറകിലേറി ഞാനെൻ ശ്യാമഗ്രാമഭൂവിൽ അണയുന്നു

പൗർണ്ണമി യാത്രപറഞ്ഞരാവിൽ, കാറ്റു-

താരാട്ടുപാടുന്ന ദിക്കിൽ

വീത്ത വർത്മങ്ങളിൽ നിദ്രയും ചോന്ന കൺ-

കോണിലുണർവ്വുമായ് നിന്നൂ...!

‘കരയേണ്ടയുണ്ണിനീ’ ആരോപറഞ്ഞപോൽ

എൻ ശ്രോത്രചർമം വിറച്ചൂ

‘ക്ഷണികമീ ജീവിതം; ആർത്തിവേണ്ടോമനേ...’

ശാസിച്ചു ശുകിപറക്കുന്നൂ.

നാരായമുനയിട്ട;നാവിവിലാദ്യാക്ഷര-

പ്പടിൽനിന്നുതിരം കിനിഞ്ഞൂ...

ലഹരിതൻ മലയേറി,മുടിയേറി,വിറയുമ്പോൾ

അമൃതമായ്കാവ്യമോലുന്നൂ.

‘ഗരളമാണനുരാഗതീർത്ഥം’ പതിഞ്ഞപാഴ്-

പ്പാട്ടുമൂളുന്നൂ വിലാപം

അതുകേട്ടുമാനസം വിങ്ങുന്നു കണ്ണുകാർ-

മൂടുന്നു കാണാതെയാരും....

വളരുന്ന മക്കളേ വിടരുന്ന പൂക്കളേ
വെയിലേറ്റുവരളാതെ കാറ്റേറ്റുതളരാതെ
വളരുക, വസുധയുടെ വരദാനമാകുക.

നേർവഴിയെപോവുക, നേരുകൾ കാണുക
നേട്ടങ്ങളണയുമ്പൊളിളകാതെമറിയാതെ
കോട്ടങ്ങൾ കണ്ടധിക വ്യഥയുമായ് കേഴാതെ
മനസുവികസിച്ചുനീ മനുഷ്യനായ് വളരുക

മുമ്പിലെഗർത്തങ്ങൾ കണ്ടുവഴിമാറുക
പിമ്പിലെക്കാലൊച്ചകേട്ടുവഴിപോവുക
ഇടവഴികൾ ജീവിത വഴിത്താരയാക്കാതെ
ഇരുളുകൾ സഞ്ചാരനേരമായ് മാറ്റാതെ
നടതെറ്റിനീങ്ങാതെ ഇടവെട്ടിമറിയാതെ
കരളുകൾ വിറയാതെ കാലുകൾ വളയാതെ
വളരുക വസുധയുടെ വരദാനമാവുക

അഗ്നിവീണയിൽ ആരോ മീട്ടിയൊരപൂർവ രാഗം ഞാൻ
പുഷ്പ ശരം കൊണ്ടാരോ തീർത്തൊരപൂർവശില്പം ഞാൻ
പധസരസാ ധസനിസരീ
പധസരസാ ധസനിസരീ

മലരുകൾ മധുരം പെയ്യും മനസ്സിൽ
മന്മഥനുണരും സരസ്സിൽ (2)
കമലപ്പൂവുകൾ കരളിൽ ചൂടും കതിരൊളിയല്ലോ ഞാൻ
(അഗ്നിവീണയിൽ...)

അലരുകളമൃതം പെയ്യും രാവിൽ;
അലർശരനുണരും രാവിൽ (2)
കദളിപ്പൂവുകൾ കരളിൽ ചൂടും
പരാഗമല്ലോ ഞാൻ
(അഗ്നിവീണയിൽ...)

ആരണ്യകമേ കേൾക്കൂ
പ്രിയാരണ്യകമേ കേൾക്കൂ
സ്നേഹത്തിന്റെ മുഖം ഞാൻ നീട്ടിയ
പൂവിന്റേതാണെന്നോർക്കൂ
പ്രമദവനങ്ങളെയല്ലെൻ നൂപുര
മണികൾ വിളിപ്പൂ നിന്നെ

ആടിത്തളരും മുൻപേ
ഞാനാടിത്തളരും മുൻപേ
ആഗ്നേയാരുണമാക്കൈകളിൽ
വീണാത്മനിർവൃതി പുൽകട്ടെ
പ്രണയമനശ്വരമെന്നെൻ മൊഴികൾ
പ്രപഞ്ചമാകെ കേൾക്കട്ടെ

കവിതകോറും കരാംഗുലികൊണ്ടു നിൻ
കവിളിലൂറുന്ന കണ്ണീർക്കണങ്ങളെ
തളിരിൽ മേവും മഴത്തുള്ളിപോലന്നു
തഴുകിമാറ്റിയതോർമ്മയുണ്ടാകുമോ...?
തഴുകിമാറ്റിയതോർമ്മയുണ്ടാകുമോ...?

കൊഞ്ചലോടെന്റെ നെഞ്ചോടു ചാഞ്ഞു നീ
കൈവിരൽത്തുമ്പു നുള്ളിനോവിച്ചതും
ചുംബനംതന്നു വേദനിപ്പിച്ചതും
ചിന്തയായ്പോലുമുള്ളിലുണ്ടാവുമോ...?

നേർത്തജാലകശ്ശീല വിതിർത്തു നിൻ
നിത്യസുന്ദര യൗവ്വനം എന്നിലെ
ചൂടിനാൽ സൂര്യകാന്തി വിടർത്തിയ
ചിത്രമെങ്കിലും ബാക്കിയുണ്ടാവുമോ...?