ഗായകാ ഗന്ധർവ്വഗായകാ പാടൂ നീ
വർഷാമേഘങ്ങൾ നിൻ കാവ്യാംഗനയുടെ
ഹർഷാശ്രു തൂകുന്നൂ
വേനലിലീ മലർവാകകൾ നിന്നാത്മ
വേദന നേദിക്കുന്നു
കാഞ്ചനകാഞ്ചി കിലുങ്ങുന്നു കുളിർ
പൂഞ്ചോല പാടുന്നു
കാണാത്ത ഗന്ധർവനായി നീ പാടുകെൻ
മാനസപ്പൂവനിയിൽ
പൂവല്ലാ പൂവമ്പല്ലാ
ഉഗ്രതപസ്സിൻ ഹിമശിഖരങ്ങളും
ഇക്കണ്മുനയേറ്റലിയുകയില്ലേ
താപസഹൃദയവുമുലയും വെറുമൊരു
താമരമുകുളം പോലെ
മദഭരലാസ്യവിലാസത്താലൊരു
മായാപിഞ്ചികയായ് മാറും
മർത്ത്യ മനസ്സിൻ മദനസുമങ്ങൾ
തൊട്ടു വിടർത്തുമുഷസ്സല്ലേ
ഏതൊരു ഹൃദയവുമീ മധുവർഷം
തേടും ചാതകമാവില്ലേ
കുളിരെഴുമഗ്നിജ്ജ്വാലകളായ് നീ
ആളിപ്പടരുമൊരാത്മാവിൽ
നീയൊരു തീയായ് കുളിരായ് പടരും
മേടം പുലർന്നപ്പോളെൻ മനസ്സിൻ മലർ
പൊൻ നിറമോലുന്ന നെറ്റിയിലിത്തിരി
കുങ്കുമമണിയിക്കട്ടെ
ശംഖുവള കൈയ്യിലണിയിക്കട്ടെ നിന്നെ
മംഗല്യവതിയായ് ഞാൻ കാണട്ടെ
കണി കാണട്ടെ
എള്ളെണ്ണ തൻ മണമോലും മുടിച്ചാർത്തിൽ
മുല്ലപ്പൂവണിയിക്കട്ടെ
മഞ്ഞക്കസവുടയാട ചാർത്തി എന്റെ
മഞ്ചത്തിൽ നിന്നെ ഞാൻ കാണട്ടെ
കണി കാണട്ടെ
ശാരോൺ താഴ്വര റോജാമലരുകൾ
പൊന്നോടക്കുഴലൂതി ശലോമോൻ
മന്നവനെന്നെ വിളിച്ചു
വിളി കേട്ടോമൽച്ചിറകു വിടർത്തിയ
കിളിമകൾ ഞാൻ ഒരു
കിളിമകൾ ഞാൻ
ചെമ്മുന്തിരിനീർ പതയും പാത്രം
മന്ദം മന്ദം ഉയർത്തീ
പ്രിയതമനെന്നധരത്തിലണയ്ക്കെ
അതിലലിയും ഞാൻ
അതിലലിയും
ഏതോ കഥയിലെ പെൺ കിടാവേ നിന്നെ
മുന്നിൽ നവരത്നശോഭമാകും മലർ
ക്കംബളം നീർത്ത വഴിയിലൂടെ
പോയ ജന്മത്തിലെ കാമുകീകാമുകർ
പോലെ നാം കൈകോർത്തു പാടുന്നു
വനദേവത പൂമഴ പെയ്യുന്നു
ഇന്നും സമയതീരങ്ങളിൽ നാമിരു
സന്ധ്യകൾ തന്നിടവേളകളിൽ
രണ്ടു പൈതങ്ങളെപ്പോലെ കളിക്കുന്നു
മണ്ണിൽ കളിവീടു വെയ്ക്കുന്നു
പാവക്കുഞ്ഞിനെ പാടിയുറക്കുന്നു
ഹൃദയത്തിൻ ചന്ദനച്ചിതയിൽ നിന്നും
ആരോ കല്ലെറിഞ്ഞകലെ പറന്നു പോയൊരാ
യിരം കിളികൾ തിരികെ വന്നൂ എന്റെ
ആലിന്റെ ചില്ലയിൽ താണിരുന്നു
എന്റെ മനസ്സിന്റെയാശാതലങ്ങളിൽ
ഇന്നെന്തു വർണ്ണജാലം
വാസന്ത വർണ്ണജാലം
മണ്ണിന്റെയാത്മാവിൻ സ്വർണ്ണമുരുകി വാർന്നു
മഞ്ഞവെയിലായൊഴുകി വന്നൂ
എന്റെ കൊന്നയിലായിരം പൂ വിടർന്നു
എന്റെ മനസ്സിലും കുങ്കുമം തൂവുന്നു
സന്ധ്യ തൻ സ്വർണ്ണതാലം
ഉഷഃസന്ധ്യ തൻ സ്വർണ്ണതാലം
ഇതിലേ ഇതിലേ
പറയാത്ത വാക്കിന്റെ പാദസരമണി
ച്ചിരി കേട്ടു നീയുണരൂ പാടിപ്പതിയാത്ത
പാട്ടിന്റെയേഴിതൾ പൂവിന്റെ
പരിമളം നീ നുകരൂ
എഴുതാത്ത കാവ്യത്തിൽ ഭാവസൗന്ദര്യങ്ങൾ
ഹൃദയമേ കണ്ടുണരൂ ആടി
ത്തളരാത്ത പാദങ്ങൾ താഴത്തെഴുതുന്ന
കളമൊന്നു കണ്ടുണരൂ
മാന്തളിർ കൊണ്ട് മഞ്ചലൊരുക്കി
ആകാശമമ്പിളിപൊന്നാലില കുട
ആഹാ നിവർത്തി നിന്നൂ
ആതിര നക്ഷത്രദേവത ഭൂമിയെ
ആശീർവദിച്ചു നിന്നൂ
നീലക്കരിമ്പിന്റെ വില്ലു കുലച്ചവൻ
നീളെ മലരമ്പെയ്തു
പൂവുകളാൽ ശരശയ്യ വിരിച്ചതിൽ
ഭൂമി മയങ്ങി വീണു
നീലക്കടലേ നീലക്കടലേ
മുടിയിൽ ചൂടാനല്ലല്ലോ പൂമുത്ത്
മടിയിൽ വെയ്ക്കാനല്ലല്ലോ ഈ മുത്ത്
ഒരുവരുമിന്നറിയുകില്ലെൻ
കരളിലെഴും ചിമിഴിൽ വെച്ചാൽ
കുളിരും മഞ്ഞും വന്നല്ലോ മാനത്ത്
കടലും കാറ്റും പാടുന്നു താഴത്ത്
കളമൊഴിയാമൊരു കിളിയെൻ
കരളിലിന്ന് ചിറകടിച്ചൂ
സ്വരങ്ങളേ സ്വപ്നങ്ങളേ
വിട പറഞ്ഞെങ്ങോ
മറഞ്ഞവർ നിങ്ങളെൻ
പടിവാതിൽ കടന്നു വന്നൂ ഇന്നെൻ
പടിവാതിൽ കടന്നു വിരുന്നു വന്നൂ
ആരോ കല്ലെറിഞ്നു ദൂരെപ്പറന്നു പോയൊ
രായിരം കിളികൾ തിരികെ വന്നൂ എന്റെ
പാഴ് മരച്ചില്ലയിൽ താണിരുന്നൂ
എന്റെ മനസ്സിന്റെ ആശാലതികയിൽ
എന്തെന്തു വർണ്ണജാലം
വാസന്ത വർണ്ണജാലം
