മനസ്സിന്റെ മടിത്തൊട്ടിലിൽ മയങ്ങും
മയക്കത്തിലറിയാതെ ചിരിക്കും
ഒരു മലർപ്പൈതലിനായ്
താരാട്ടു പാടുവാൻ
ഉറങ്ങാതെയിരിപ്പൂ നിൻ മനുനം
സ്ത്രീയേ നിന്നാത്മാവ് തീരാത്ത ദുഃഖത്തിൻ
തീയിൽ വച്ചുരുക്കിയ പൊന്നു പോലെ
നീയേ ഈ പാഴ്മണ്ണിൽ പൊന്മുള നീട്ടുന്ന
ജീവന്റെ തൊട്ടിലും താരാട്ടും
ഇന്ദ്രസദസ്സിലെ മേനകയും ഈ
മണ്ണിലൊരമ്മ തൻ വേദനയായ്
ആരേ നിൻ ലാവണ്യപ്പാൽക്കടൽ തീരത്ത്
ദാഹത്തിൻ ഇലക്കുമ്പിൾ നീട്ടി വന്നൂ
ആരും നിൻ മാറിലെ വത്സലഭാവത്തിൻ
ആഴങ്ങൾ കണ്ടില്ലറിഞ്ഞില്ലാ
ഭൂമി തന്നോമനപ്പുത്രിയായ് നീ
പൂമകൾ തന്നവതാരമായ് നീ
