യാത്രാമൊഴി...

പൗർണ്ണമി യാത്രപറഞ്ഞരാവിൽ, കാറ്റു-

താരാട്ടുപാടുന്ന ദിക്കിൽ

വീത്ത വർത്മങ്ങളിൽ നിദ്രയും ചോന്ന കൺ-

കോണിലുണർവ്വുമായ് നിന്നൂ...!

‘കരയേണ്ടയുണ്ണിനീ’ ആരോപറഞ്ഞപോൽ

എൻ ശ്രോത്രചർമം വിറച്ചൂ

‘ക്ഷണികമീ ജീവിതം; ആർത്തിവേണ്ടോമനേ...’

ശാസിച്ചു ശുകിപറക്കുന്നൂ.

നാരായമുനയിട്ട;നാവിവിലാദ്യാക്ഷര-

പ്പടിൽനിന്നുതിരം കിനിഞ്ഞൂ...

ലഹരിതൻ മലയേറി,മുടിയേറി,വിറയുമ്പോൾ

അമൃതമായ്കാവ്യമോലുന്നൂ.

‘ഗരളമാണനുരാഗതീർത്ഥം’ പതിഞ്ഞപാഴ്-

പ്പാട്ടുമൂളുന്നൂ വിലാപം

അതുകേട്ടുമാനസം വിങ്ങുന്നു കണ്ണുകാർ-

മൂടുന്നു കാണാതെയാരും....

ഉള്ളിലേനൊമ്പരപ്പാടിൽനിന്നോലുന്നു തിരു-

ഹൃദയരക്തനിർത്ധരികൾ....

നിശ്ശബ്ദതാഴ്വരച്ചോലയില്ചേരുന്നു എൻ

അശ്രുതൻ കൈവഴികൾ.

പ്രണയത്തിനാകാശഗംഗയിൽ ഗതിയറ്റു-

പായുന്നൊരുല്ക്കയാകുമ്പോൾ

സ്വയമേകരിഞ്ഞടങ്ങുന്നു വായ്ക്കരിയിട്ടു

കൈകൊട്ടുവാൻ നിയതിമാത്രം.

ഉമിപോലെനീറുമെന്നന്തരംഗത്തിലാ-

നന്ദനീർത്തുള്ളിയായിറ്റൂ....

ഒരു പൂകൊഴിഞ്ഞാലുമിനിയൊന്നുവിടരുവാ-

നുണ്ടെന്ന സംതൃപ്തസ്വപ്നം....

‘ഞാ,നെനി,ക്കെന്റേ,തെനിക്കായ്...’ അഹംഭാവ-

മീയൽ കണക്കുപൊങ്ങുമ്പോൾ....

“സത്യത്തിനെത്രവയസ്സായി”യെന്നുചൊ-

ദിച്ചു മുൻഗാമി നില്ക്കുന്നൂ.

പുൽനാമ്പുപോലും പരബ്രഹ്മവാഹിയായ്

നില്ക്കും വിഭാതനേരത്തിൽ 

ഊരളന്നീടുന്നു ഞാ,നെന്റെ കാല്ക്കീഴി-

ലമരുന്നു ലോകങ്ങൾ മൂന്നും..!

പടനിലത്തിരുനടുക്കെറിയുന്നു ദിവ്യാസ്ത്ര-

വാഹിയാം തൂണീരകങ്ങൾ!

അപചയം കൊഞ്ഞനംകുത്തുമ്പോഴും കവച-

കുണ്ഡലമറുക്കുന്നുകൈകൾ!

പൊന്മണികൊടുത്തു പുഴുവേറിമൃതനാംചിരം

ജീവിയായടവികേറുമ്പോൾ

ഉത്തരായനകാല പുണ്യത്തിലേക്കു ശര-

ശയ്യയിൽ നിന്നെത്ര ദൂരം!?

തീഷ്ണോദരം പേറി മൺകിടാങ്ങൾ ശുഷ്ക-

മുലഞ്ഞെക്കി നിണമിറക്കുമ്പോൾ

വാകീറിയോരുടയോന്റെ കൈവാൾ മുന-

ത്തുമ്പിൽ ചിരിക്കുന്നു ശാപം..!

വാലിട്ടടിച്ചു ബീജശ്ശതങ്ങൾ ശുഷ്ക-

ഗർഭപാത്രം തേടിടുമ്പോൾ...

കുടുകാട്ടിലാളും ജഡാത്മകൈതന്യമെൻ

പരമേനിയാനം നടത്തും..!!

ഓരോവസന്തവും യാത്രചൊല്ലുമ്പൊഴും ഓരോ-

മഴത്തുള്ളിമായുമ്പൊഴും

ഒരു കാറ്റു തഴുകിയകലുമ്പൊഴും ഇനിവരാ-

മെന്നു വിടചൊല്ലുന്നപോലെ!

ഒരുവ്യാഴവട്ടത്തെമോഹമായെന്നുള്ളിൽ

നീലക്കുറിഞ്ഞിപൂക്കുമ്പോൾ,

ഓർമ്മകൾ തല്ലിക്കെടുത്തിയനന്തമാം 

യാത്രയ്ക്കൊരുക്കുകൂട്ടുന്നൂ.....................

കോശാന്തരത്തിലലിഞ്ഞുചേരും ജീവ-

ശോകമടർത്തിമാട്ടുന്നൂ...................

‘എന്നുമെനിക്കുഞ്ഞാൻ മാത്ര, മെൻ ദു:ഖങ്ങ-

ളെന്റേതു മാത്ര,’ മോർക്കുന്നൂ.......................